W naszej kulturze ludowej dziadami byli przede wszystkim wędrowni żebracy, którzy ofiarowali modlitwę w zamian za jałmużnę. Uważano ich za łączników ze światem pozaziemskim. Otaczano opieką, ponieważ wierzono, że mogła się w nich wcielić dusza zmarłego przodka. Cechy dziadów wędrownych przejawiają postacie dziadów-przebierańców. Odziane w stroje wykonane ze skór, kożuchów, słomy, obwieszone dzwonkami, z twarzami zasłoniętymi maskami nawiązują do magii agrarnej i wegetacyjnej.