Łubowice (z niem. Lubowitz) są niewielką wioską, leżącą na północ od Raciborza. Uroku miejscowości dodaje leniwie zazwyczaj płynąca nieopodal Odra. Archeolodzy odkryli tutaj bogate pozostałości grodu kultury łużyckiej, z IX–VII w. przed Chrystusem.
Jednak w historii Śląska zapisały się Łubowice z innego powodu. Miejscowość obierały za swoją siedzibę znaczące rody szlachty śląskiej, a pod koniec XVIII wieku przybyli tutaj Eichendorffowie. I właśnie w ich pałacu, w roku 1788, urodził się Józef von Eichendorff, który po latach wyrósł na popularnego niemieckiego poetę, porównywanego z samym Goethem. W czasach dzieciństwa poety rodzina Eichendorffów była także właścicielem zamku w Toszku.
Mimo późniejszej wędrówki: związków z Raciborzem, Wrocławiem, wreszcie z Nysą, poeta nie krył sentymentu do krainy dzieciństwa.
„Pałac stoi w purpurze
Przedwieczornych zórz
Jakby tam muzyk stary
Rozpiął marzenia snów.”
Pałac wywierał wielkie wrażenie, szczególnie po przebudowie z roku 1858. Ówczesny właściciel, książę von Ratibor, nadał mu modny, neogotycki wygląd. Takim znany jest z licznych pocztówek. Zdewastowany w 1945 roku, w następnych latach popadł w ruinę.
Urok miejsca podkreślał piękny park. Poeta wspominał: „Długie aleje ze ścianami równo przystrzyżonych, wysokich drzew, rozbiegają się we wszystkich kierunkach, pomiędzy nimi zaś rozpościerają się wielkie rabaty kwiatowe. Wśród tego szemrzą cicho fontanny, a chmury przepływają wysoko ponad cienistymi alejami”.
Dziś możemy się romantycznie zadumać wśród ruin pałacu, pod rozłożystymi drzewami, podczas spaceru grabową Zajęczą Aleją.
W Łubowicach działa Górnośląskie Centrum Kultury i Spotkań im. Eichendorffa oraz izba pamiątkowa.
